|
||||||||
“ Unapologetic love for the Blues… “ Waarom word je muzikant en wanneer wordt iemands muziekstijl bepaald? Voor Jake Curtis, geboren in Decatur, IL, was dit op zevenjarige leeftijd als hij geobsedeerd geraakt door het album ‘Blues Breakers with Eric Clapton’ (1966), ook wel het Beano-album genoemd, naar het stripblad waarin Eric Clapton verdiept is. Het was toen de doorbraak van een van de invloedrijkste bluesbands uit de Britse muziekgeschiedenis, John Mayall's Bluesbreakers. “It was all downhill from there…” Jake Curtis’ latere muziekstijl wordt daarna sterk beïnvloed door de blues platen die hij kon vinden in de openbare bibliotheek en door de muziek waarmee hij opgroeide en waarnaar hij luisterde. Ergens in 2017 begon Jake Curtis in de regio van St. Louis, MO, met een eigen bluesband. De Jake Curtis Blues Band won voor St. Louis de “Road to Memphis” wedstrijd en mocht dus (met Brother Jeff & Big Rich Duo en Annie and the Fur Trappers) in Memphis deelnemen aan de IBC 2020, wat, bij winst, een tweede IBC op rij zou kunnen betekenen voor St. Louis! ‘Tales From the South Side’ is de titel van Jake’s debuut release, opgenomen voor het lokale platenlabel Blue Lotus, wiens hoofd Paul Niehaus IV hier Hammond-orgel speelt en, die eind vorig jaar verscheen. Het album is voornamelijk een blues album en géén rockalbum met een vleugje blues. Jake schreef vijf nummers en voegt er vier covers aan toe, twee uit de blues- en twee uit rockwereld. De ritmesectie bestaat uit Dylan Roussel op bas en Juan Abair op drums. Met “Let Me Whisper in Your Ear” opent Jake Curtis het album, met een korte rockende shuffle, smachtend aan het oor van zijn geliefde. James Moore aka Slim Harpo's “(I'm A) Kingbee” krijgt een uitstekende slide overmake. De vier originele nummers die dan volgen, zijn verdeeld over twee uptempo nummers en twee langzame. In “I Need Love” zitten behoorlijk wat wah-wah effecten, terwijl hij met “Iodine and Antifreeze” (waarmee hij tekstueel aanleunt aan Muddy Waters’ "Iodine In My Coffee") kiest voor slide gitaar en een boogieritme. “What Am I Supposed To Do” is een slow blues à la lettre met een uitgesproken rol in het arrangement voor Niehaus en waarbij Jake duidelijk in de ban is van de schone. “Leaving in the Morning” is een zeven minuten durende slow blues die opent met zachte akkoorden en een solo, die past bij de angst die er van de tekst uitgaat. Afsluiten doet Jake met drie covers. De eerste, “Jumpin' Jack Flash” van Richards/Jagger, opent Niehaus met het gekende aanstekelige riff, waarna Jake geïrriteerd overneemt. Bumble Bee Slim (1905-1968), een Amerikaanse blueszanger, -gitarist en songwriter, schreef in 1935 “If the Blues Was Whiskey”. Jake’s erg geslaagde versie doet hij solo op resonator gitaar. Merk op dat Luther Johnson het nummer ook coverde in 1994. De finale is de Jimi Hendrix’ klassieker die Bob Dylan schreef voor zijn achtste studioalbum ‘John Wesley Harding’ in 1967, “(All Along the) Watchtower”. Geweten is dat Dylan het nummer nooit meer (zoals origineel) akoestisch deed, nadat hij de elektrische versie van Hendrix had gehoord. Jake’s versie verrast zeker omdat ze heel harmonieus en aanstekelig is en, wat mij betreft, de wah-wah niet stoort én de bas solo van Dylan Roussel geweldig is. De wat betere cover zou ik hier durven stellen. Jake Curtis is met ‘Tales From the South Side’ zowat het meest belovende debuut van de week. Het etaleert de veelzijdigheid van Jake Curtis als zanger en songwriter en zal zeker live publiek aanspreken. “ Jake Curtis’ ‘Tales From the South Side’ is "the most promising debut” I got this the week. It showcases the versatility of Jake Curtis as a singer and songwriter and is sure to appeal to live audiences… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Jake Curtis Blues Band: |
||||||||
|
||||||||
